To nie Nowy Rok, ale właśnie Boże Narodzenie jest dla mnie czasem, w którym próbuję coś analizować, przemyśleć i podsumować. Przebaczyć sobie błędy, wyciągnąć z nich wnioski, ale też dostrzec wszystko to, co było dobre. Ten rok wiele mnie nauczył. Pokazał mi prawdziwe, dorosłe życie, kilka razy zaśmiał mi się w twarz, ale też wyciągnął do mnie rękę, gdy tego potrzebowałam. Słowo, z którym zawsze będę go kojarzyć to odwaga, której tak bardzo mi brakuje, ale do której tęsknię i którą próbuję w sobie wypracować.

Ten rok był wspaniałymi ludźmi. Dali mi wiarę w siebie, pokazując jak fantastyczna może być praca, gdy człowiek się spełnia. Przyczynili się do tego, że ze świadomością i pełnym zaangażowaniem skończyłam studia, zaczęłam nowe i w końcu czuję, że to, co robię, ma sens. 

Był to też czas dostrzegania tego, co w życiu ważne. Tego, czym warto się przejmować i tego, o czym w ogóle nie myśleć. Nie ma to nic wspólnego z egoizmem, ale czasami lepiej skupić się na sobie. Nie porównywać. Słuchać swojego serca. Wyłączyć telewizor, wylogować się z sieci, nie przekraczać progu galerii handlowych. Wyjść na spacer, poznać świat realnie i prawdziwie. Takim, jaki jest, a nie takim, jak pokazują go inni.

Mając to już za sobą, życzę sobie wytrwałości, żebym zawsze miała odwagę robić wszystko to, o czym mówi mi serce i o czym naprawdę marzę.