Październik to dla mnie ogrom tęsknoty. Znowu muszę żegnać się z zachodami słońca na siódmym piętrze. Ciężko wracać do miejsca, w którym nikt ani nic na mnie nie czeka. Wszystko wydaje się tu obce i odległe. Przykryte warstwą zatrutego powietrza. Ale przychodzi też odrobina nadziei i wiary, że to wszystko jest po coś. Nie każdy dzień musi być piękny, ale w każdym dniu zdarza się coś pięknego. Więc...

Październiku, bądź dla mnie dobry.